O autorze:
Wojciech Jędrosz
BIM Manager
Architekt mający doświadczenie w pracy jako BIM menedżer, BIM koordynator i modeler BIM. Odpowiedzialny za ustalenia wymagań informacyjnych BIM i asystę techniczną.
Uważasz artykuł za ciekawy?
Chcesz się z nami skontaktować?
NAPISZ!
BIM
W poprzedniej części Poradnika ISO 19650 omówiłem podpunkty 1.2 i 1.3 procesu normy ISO 19650-2, tj. “Ustalenia wymagań informacyjnych projektu” i “Etapów dostarczania informacji do projektu”. Odpowiedziałem na pytanie jak oszczędzić sobie pracy dzięki uniknięciu marnotrawstwa informacji, oraz jakie są główne punkty, do wzięcia pod uwagę przy ustalaniu PIR.
W dzisiejszym odcinku przejdę do kolejnych z podpunktów 1.4, 1.5 i 1.6, czyli “Ustalenia standardu informacyjnego projektu”, “metod i procedur tworzenia informacji o projekcie”, oraz “ustalenia punktów odniesienia w projekcie i udostępnionych zasobów”.
Ten artykuł jest częścią cyklu “Poradnika ISO 19650” tłumaczącego zasady międzynarodowych norm BIM - ISO 19650. Kliknij poniżej aby sprawdzić poprzednie wpisy:
Poradnik ISO 19650 cz.1 - Zależności między stronami i zespołami BIM
Poradnik ISO 19650 cz.2 - Główne zadania Interesariuszy projektu BIM
Poradnik ISO 19650 cz.4 - Ocena, zdefiniowanie potrzeb i zarządzanie informacjami
Poradnik ISO 19650 cz.6 - Standard projektu, procedury i materiały referencyjne
Poradnik ISO 19650 cz.8 - Przypisanie metadanych plikom w CDE cz. 1
Poradnik ISO 19650 cz.9 - Przypisanie metadanych plikom w CDE cz. 2
Poradnik ISO 19650 cz.11 - Protokół: Definicje ISO 19650 i bezpieczeństwo
Poradnik ISO 19650 cz.12 - Ustanowienie Wymagań wymiany informacji (EIR) Zamawiającego
Poradnik ISO 19650 cz.13 - Zgromadzenie informacji referencyjnych i udostępnionych zasobów
Przypominam, że nie istnieje jeszcze oficjalna polska wersja standardu BIM, choć normy ISO 19650-1 i ISO 19650-2 zostały przyjęte przez Polski Komitet Normalizacyjny za Polską Normę. Nie ma oficjalnego tłumaczenia angielskiej wersji standardu, a co za tym idzie nie ma oficjalnego tłumaczenia żargonu BIM. Tłumaczenie nomenklatury które znajdziecie w tym poradniku jest moją własną interpretacją i warto pamiętać, że wersja oficjalna która miejmy nadzieję kiedyś zostanie opublikowana może się różnić tłumaczeniem niektórych pojęć.
Standaryzacja jest sposobem zapanowania nad nadmiarem informacji tworzonych w trakcie realizacji projektu. Standaryzować możemy zarówno tworzone informacje, jak ich wymianę i sposoby zarządzania nimi. Dzięki temu jesteśmy w stanie zapewnić metodykę, która pomoże nam uporządkować informacje tak, aby dostępne technologie mogły je przetworzyć.
Zamawiający potrzebuje określić standard informacyjny projektu, aby upewnić się, że rezultaty prac będą spełniały określone kryteria akceptacji. Poza tym, w przypadku określenia zasad tworzenia projektu dla uporządkowanych informacji te kryteria akceptacji można przekształcić w automatyczne reguły, które z pomocą specjalnych narzędzi pomogą sprawdzać te informacje.
Zasoby, które mają zapewnić zasady dla całego projektu, regulujące sposób definiowania, dostarczania i sprawdzania wymagań w zakresie informacji to:
Standard informacyjny projektu (lub w przypadku fazy operacyjnej Standard informacji o aktywach)
Metody i procedury otrzymywania informacji w projekcie (lub o zasobach)
Informacje referencyjne
Udostępnione zasoby.
Źródło: Ocena i zdefiniowanie potrzeb na podstawie ISO 19650-2, tłumaczenie własne
Standard informacyjny określa kody specyficzne dla projektu, wspierające konwencję nazewnictwa kontenerów/plików informacji zawartych w załącznikach krajowych i dozwolone wartości pól metadanych. Może również określać systemy nazewnictwa i numeracji dla elementów projektu, takich jak: Komponenty, Typy, Systemy, Kondygnacje i Przestrzenie.
źródło: własne, na podstawie BS 1192:2007
Podczas tworzenia standardu Zamawiający powinien wziąć pod uwagę:
Strukturyzację i klasyfikację informacji, aby informować o tym jakie mają być zastosowane struktury podziału pracy i systemy klasyfikacji. Dzięki nim elementy projektu będą jasno definiowalne i odczytywane przez rozwiązania technologiczne inne niż natywne oprogramowanie do tworzenia projektów.
Np. standard informacyjny może określać strukturę podziału pracy w oparciu o system klasyfikacji Uniclass 2015, mapowanie do plików IFC, lub inne kryteria.
Metodę określenia poziomu zapotrzebowania na informację, która opisze poziom potrzeb informacyjnych jaki został ustalony dla projektu.
Np. standard informacyjny może określać, że należy zastosować konwencję Poziomu niezbędnej informacji (Level of information need). W takim przypadku potrzebny będzie to odsyłacz do źródła zewnętrznego lub opis tekstowy i powiązany kod dla każdego poziomu szczegółowości i poziomu informacji.
Wykorzystanie informacji w fazie operacyjnej - jakie aktywa, czyli elementy do użytku operacyjnego zostały ustalone dla projektu.
Na przykład norma informacyjna może określać dodatkowe informacje i dokumenty operacyjne, które powinny zostać uwzględnione dla tego typu elementów.
Należy pamiętać, że standard informacyjny i metody i procedury tworzenia informacji są specyficzne dla projektu typowego i niektóre z ustalonych zasad mogą nie mieć zastosowania w przypadku konkretnego zamówienia.
Na przykład, dodatkowe informacje dotyczące wykonawstwa mogą być zawarte w standardzie informacyjnym projektu typowego, ale nie będą uwzględniane w przypadku zamówienia na przygotowanie projektu koncepcyjnego.
Kolejną rzeczą do przygotowania przez Zamawiającego na etapie określania standardu dla projektu typowego są metody i procedury tworzenia informacji. Podczas ich tworzenia Zamawiający powinien wziąć pod uwagę:
Przechwytywanie istniejących informacji o zasobach: sposób przechwytywania istniejących informacji.
Np. jakie właściwości należy zawrzeć w odniesieniu do istniejących aktywów. Może również określać, w którym (-ych) zbiorze (-ach) informacje są przechwytywane.
Generowanie, przegląd lub zatwierdzanie nowych informacji: sposób tworzenia, przeglądu lub zatwierdzania informacji.
Np. ustalenie, że informacje powinny być tworzone w określonym oprogramowaniu. Może również określać, w jaki sposób przeglądać informacje, oraz jakich procedur lub określonych przepływów pracy należy przestrzegać.
Bezpieczeństwo lub dystrybucja informacji: jak wdrożyć określone wymagania bezpieczeństwa lub jak udostępniać informacje.
Np. ustanowienie, że dodatkowe metadane odnoszące się do stopnia ochrony powinny być stosowane do wszystkich kontenerów/plików informacji. Może również określać rozwiązanie Wspólnego środowiska danych (CDE), które ma być używane do dystrybucji informacji.
Dostarczanie informacji: w jaki sposób informacje są przekazywane Zamawiającemu.
Np. określenie, jaką procedurę należy zastosować przy dostarczaniu informacji, np. Czy wymagane są dodatkowe kontrole lub czy ma być zastosowane dodatkowe rozwiązanie CDE.
Aby wesprzeć zespoły wykonawcze w generowaniu akceptowalnych informacji, pomocne może być podanie przykładów tego, czego się oczekuje.
Należy dostarczyć informacje uzupełniające, aby pomóc w zrozumieniu treści EIR i kryteriów akceptacji. Im bardziej szczegółowe informacje zostaną udostępnione oferentom, tym większa szansa, że dokładnie zrozumieją, co należy dostarczyć aby rezultaty były zaakceptowane.
Informacje referencyjne mogą być istotne dla całego projektu. Mam tutaj na myśli np. mapy lub informacje dotyczące sąsiednich aktywów i/lub mediów (instalacji) nie będących własnością Zamawiającego. W przypadku, kiedy mamy możliwość wykorzystania istniejącego modelu eksploatacyjnego (AIM), informacjami referencyjnymi mogą być też wybrane informacje z takiego modelu, jak np. schematy ciepłej i zimnej wody do wykorzystania w projekcie renowacji biura.
Potencjalny Główny wykonawca może otrzymać informacje referencyjne, które zostały wyprodukowane podczas poprzedniego zamówienia, na przykład model BIM opracowany przez zespół pracujący nad projektem budowlanym, który stanie się informacją referencyjną dla kolejnego etapu rozwoju projektu, o który ubiega się ten zespół.
Brak informacji referencyjnych oznacza, że potencjalni Główni wykonawcy prawdopodobnie uwzględnią koszty ich samodzielnego wygenerowania lub uwzględnią ryzyko w swoich cenach, lub zrobią jedno i drugie.
Może się też zdarzyć, że przez niewiedzę, będą działać na podstawie niekompletnych informacji referencyjnych, które wpłyną na jakość produktu końcowego, nie z ich własnej winy. Właśnie przed tego typu niepotrzebnymi kosztami i pułapkami, chroni stosowanie się do zasad zarządzania informacjami zgodnie z serią ISO 19650.
Zamawiający może dostarczyć szablon Planu realizacji BIM do wykorzystania przez wszystkich potencjalnych Głównych wykonawców, aby upewnić się, że złożona oferta będzie miała taką samą strukturę i będzie mogła być konsekwentnie oceniana.
Udostępnione zasoby mogą przybierać różne formy, takie jak szablony dokumentów, biblioteki obiektów 3D, niestandardowe style linii, lub całe przygotowane fragmenty modelu, przedstawiające oczekiwane rezultaty.
źródło: Polskie Sieci Elektroenergetyczne “Zał_3.4 - Model kalibracyjny” do “Wymagania BIM dla inwentaryzacji powykonawczej stacji elektroenergetycznych - SE Nysa”
.................................................................................
W tej serii artykułów skupiam się na tłumaczeniu głównych zasad ISO 19650-2 i na wsparciu Twojej firmy przy wdrażaniu tej normy opisując fazę dostawy aktywów budowlanych - realizacji projektu. Artykuły na naszym blogu pojawiają się każdego tygodnia, więc polecam zapisać się do newslettera, śledzić naszą stronę i media społecznościowe.
autor: Wojciech Jędrosz - BIM Manager
W kolejnej części Przewodnika ISO 19650 dalej będę omawiać proces dostarczania informacji, szczegółowo wchodząc w każdą z aktywności.
Chcesz dowiedzieć się więcej o BIM i ISO 19650? Zapisz się na jedno z naszych szkoleń, np:
- Metodyka BIM w cyklu dostarczania informacji projektowej wg ISO 19650
- BIM koordynator wg ISO 19650 (z wizualizacją danych)
- Digital Twin dla Zarządców nieruchomości
Chciałbyś skorzystać z dofinansowania na szkolenie? Skontaktuj się z nami.
© 2024 by Grupa4BIM